Διοίκηση ΜΜΕ στη νέα εποχή

Εναρμόνιση με τις απαιτήσεις της νέας εποχής και ανάπτυξη

«Θέλω να αναπτύξω την επιχείρησή μου», ακούστηκε να λέει η προβληματισμένη φωνή που άκουγα για πρώτη φορά στο κινητό μου. «Βεβαίως!» απάντησα πρόθυμα και κανόνισα συνάντηση. Τελικά επρόκειτο για μία ενδιαφέρουσα επιχείρηση καφεστίασης, με πολλά υποκαταστήματα και πωλήσεις αρκετών εκατομμυρίων.

«Με τόσα καταστήματα και τόσο υψηλό τζίρο γιατί ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται μόνος του;» σκέφτηκα. Η απάντηση δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Η επιχείρηση είχε αναπτυχθεί «άναρχα», τυχαία, χωρίς σχέδιο. Η διοίκησή της δεν φρόντισε ποτέ να την εναρμονίσει με τις απαιτήσεις της νέας εποχής. Η δύσκολη καθημερινότητα αντιμετωπιζόταν μόνο πυροσβεστικά χωρίς οργανωτικές ενέργειες. Έτσι, οδηγήθηκε σε έναν «τοίχο» στον οποίο έπεσε επάνω με πάταγο.

Θα αναφέρω ορισμένα ενδεικτικά από τα προβλήματα που διαπίστωσα ότι ταλαιπωρούσαν τον οργανισμό: Τόσο μεγάλη εταιρεία και ήταν απλώς ετερόρρυθμη. Δεν είχε κατάλληλο -τεχνοκρατικό- σύστημα παρακολούθησης των οικονομικών της. Οι αποφάσεις για επενδύσεις λαμβάνονταν χωρίς την απαιτούμενη μελέτη. Το ποσό των δανείων δεν ήταν πολύ υψηλό, αλλά τα δάνεια ήταν πολλά σε αριθμό και δεν μπορούσαν να «νοικοκυρευτούν» εύκολα επειδή είχαν ληφθεί από πέντε! τράπεζες. Οι «διάδοχοι» ήταν ανεπαρκείς και δεν συμμετείχαν αρκετά. Δεν υπήρχαν διαδικασίες, όπως λειτουργίας, λήψης αποφάσεων, κλπ. Το διοικητικό σύστημα ήταν προσωποπαγές και συγκεντρωτικό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η εταιρεία είχε χάσει την αξία της. Αυτό σημαίνει ότι εάν επρόκειτο να πουληθεί, δεν θα «έπιανε καλή τιμή» στην αγορά.

Το παραπάνω είναι ένα παράδειγμα μίας από τις πολλές εταιρείες της καφεστίασης που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανάπτυξης, ακόμη και βιωσιμότητας, διότι δεν εναρμονίστηκαν με τις απαιτήσεις της νέας εποχής. Για να μην αραδιάζω μία σειρά αυτονόητες έννοιες οι οποίες συνθέτουν αυτές τις γνωστές σε όλους μας απαιτήσεις, θα σημειώσω απλώς ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως για να αναπτυχθεί μία επιχείρηση σήμερα, εκτός από τύχη / εργασία, χρειάζεται πλέον σε σχέση με το παρελθόν καλύτερη οργάνωση, περισσότερες γνώσεις, καλύτερη διοίκηση και ταχύτατη προσαρμογή στους κανόνες της αγοράς. Και το κυριότερο είναι πως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η βασική επιδίωξη κάθε επιχειρηματία και στελέχους πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση της Αξίας της επιχείρησης, διότι είναι συνώνυμη με τη μεγιστοποίηση της περιουσίας των μετόχων. Διευκρινίζεται δε ότι η έννοια της μεγιστοποίησης της Αξίας, είναι ευρύτερη από την έννοια της μεγιστοποίησης του κέρδους.

Συνεπώς, η εναρμόνιση της εταιρείας με τις απαιτήσεις της νέας εποχής εξαρτάται αποκλειστικά από τη διοίκηση. Κατά την άποψή μου οι παρακάτω συμπεριφορές - νοοτροπίες των εταίρων και των στελεχών του κλάδου, είναι εκείνες που εμποδίζουν μία επιχείρηση να αναπτυχθεί για να μεγιστοποιήσει την αξία της, και θα πρέπει να αποφεύγονται:

1. Αλαζονεία. Επιτυχημένοι μέτοχοι και στελέχη επιχειρήσεων που έχουν αναπτύξει αλαζονεία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι νομίζουν πως τα ξέρουν όλα, ότι είναι πιο έξυπνοι από τους υφισταμένους τους, πιο έξυπνοι από τους ειδικούς, δεν ακούν κανέναν και έτσι, υποπίπτουν σε σφάλματα εφόσον δεν αξιοποιούν σωστά τη γνώση των συνεργατών τους, αυτών δηλαδή που οι ίδιοι έχουν επιλέξει

2. Υπεραισιοδοξία. Είναι αλήθεια ότι η αισιοδοξία είναι βασικό συστατικό του επιχειρείν. Πλην όμως το κάθε βήμα για την ανάπτυξη πρέπει να είναι προσεκτικό, συνετό και οπωσδήποτε να έχει αποτιμηθεί οικονομικά

3. Έλλειψη γνώσεων. Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί πρόβλημα, εφόσον οι γνώσεις μπορούν να αγοραστούν. Ο ρόλος του επιχειρηματία και του διευθυντικού στελέχους δεν είναι να γνωρίζει τα πάντα, χρειάζεται όμως να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τους κατάλληλους συνεργάτες. Αυτό ισχύει για την επιλογή των στελεχών αλλά και των συμβούλων, προμηθευτών, λογιστών, κλπ

4. Τσιγκουνιά. Επιλέγουν «φτηνούς» συνεργάτες, δεν πληρώνουν αρκετά για να προσελκύσουν ικανά στελέχη, δεν αγοράζουν συμβουλευτικές υπηρεσίες, κλπ.. Φυσικά, τα πληρώνουν αργότερα και πολλαπλάσια

5. Πονηριά. Για παράδειγμα, είναι κοινό μυστικό στον κλάδο ότι ορισμένοι φοροδιαφεύγουν. Αυτό δημιουργεί σοβαρές επιπλοκές στην επιχείρηση και την εμποδίζει να αναπτυχθεί. Προσπαθήστε λ.χ. να πουλήσετε μία αλυσίδα café της οποίας οι μισές πωλήσεις δεν αποτυπώνονται στις οικονομικές καταστάσεις. Ένας σώφρων επιχειρηματίας δεν θα έδινε ούτε τα μισά από την πραγματική της αξία

6. Κακή προσαρμογή στις αλλαγές της νέας εποχής. Προ ημερών διαβάσαμε ότι «65 επιχειρήσεις, από τον κλάδο της εστίασης, βρέθηκαν από τους ελεγκτές της ΑΑΔΕ να φοροδιαφεύγουν, μέσω πωλήσεων στις πλατφόρμες παραγγελιοληψίας, για τις οποίες είτε δεν έκοβαν αποδείξεις, είτε δεν τις κατέγραφαν στις φορολογικές τους δηλώσεις». Όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει και πλέον «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»

Συνοψίζοντας, για να μεγιστοποιήσει την Αξία της, η επιχείρηση θα πρέπει κατ’ αρχήν να εναρμονίζεται γρήγορα με τις απαιτήσεις της κάθε (νέας) εποχής και να αναπτύσσεται διαρκώς. Για να βοηθηθούν σε αυτό το απαιτητικό έργο οι επιχειρηματίες, είτε πρέπει να συστήσουν μία διεύθυνση με κατάλληλους ανθρώπους οι οποίοι να διαθέτουν τεχνοκρατική αντίληψη είτε είναι σκόπιμο να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους οι οποίοι μπορούν να τους παρέχουν την τεχνογνωσία που χρειάζονται.